Sinds vorig jaar afgestudeerde studente Kamily Al-Kahef vertelt over haar werkzaamheden bij Pakhuis de Zwijger en haar opvattingen over feminisme, rechtvaardigheid en wokisme.
Feministische perspectieven komen tot stand door ervaringen en gedachten die mensen daarover vormen, maar ook door uitwisseling van hun ideeën. Een belangrijke plek in de stad waar dat gebeurt is Pakhuis De Zwijger. In bijeenkomsten onder de titel FemCity worden daar programma’s georganiseerd waar ruimte is voor nieuwe geluiden en nieuwe stemmen om te inspireren en te activeren. We spraken over deze feministische ontmoetingsplek met programmamaker Kamily Al-Kahef. Zij volgde de studie Bestuurskunde aan de HvA en liet zich kennen als een activistische student met een uitgesproken mening over rechtvaardigheid, wokisme en feminisme. Haar motivatie om zich op creatieve wijze bezig te houden met dit soort maatschappelijke vraagstukken deed haar via een stage en afstudeeropdracht bij Pakhuis De Zwijger belanden, waar ze nu onder andere bij de programmareeks FemCity betrokken is.
en activatie
Kan je dat eens verder beschrijven, had je toen bijvoorbeeld bepaalde voorbeelden of rolmodellen?
“Het begon met het boek Feminist fataal van Dorien van Linge. Ik ging haar volgen en zo kwam ik ook met andere feministen in aanraking zoals Eva de Goeij van Stichting Ava, die opkomen voor belangen rond abortus en anticonceptie, en Devika Partiman van Stem op een vrouw. Allemaal vrouwen met wie ik nu ook veel samenwerk trouwens.”
Was het ook de reden dat je voor de studie Bestuurskunde aan de HvA koos en kwam feminisme daar aan bod?
“Nee, dat kwam niet aan bod. Mijn studiekeuze kwam vooral voort uit het feit dat ik Maatschappijleer interessant vond. Ook het thema onrechtvaardigheid doet iets met mij. De mix van verschillende onderwerpen die voor onrechtvaardigheid zorgen was de voornaamste reden dat ik voor de studie Bestuurskunde koos. Op die opleiding voelde ik me soms wel het zwarte schaap. Tijdens projecten die we dan voor een ministerie moesten doen dacht ik soms weleens; wat doe ik hier? Pas toen ik moest gaan stage lopen en een medestudent mij wees op een vacature bij Pakhuis De Zwijger, waar ik ook werd aangenomen, voelde ik dat ik op mijn plek was. Het was voor mij een verademing om samen met mensen die ik al lang volgde aan programma’s te werken, zoals bij FemCity bijvoorbeeld met een grote organisatie als Women Inc..”
Zie jij jezelf eigenlijk als feminist en zo ja, waar komt dat vandaan?
“Ja! Dat voelde ik al op jeugdige leeftijd. Ik kreeg daar toen zelf ook al mee te maken, bijvoorbeeld wat betreft onveiligheidsgevoelens. Ik begon eigenlijk steeds meer te merken; vrouwen staan vaak al met 1-0 achter. Ik was geïnteresseerd in de politiek, ook daar zie je dat, bij het stemmen keek ik dus ook met een feministisch perspectief. Ik ging er meer over opzoeken op internet, ging er boeken over lezen en zoals veel generatiegenoten via sociale media mensen volgen die ideeën deelden. Zo kwam ik er langzaam achter dat er vele verschillende takken en stromingen zijn in het feminisme.”
Je bent toen ook eigen programma’s gaan maken binnen die programmareeks van FemCity, toch?
“Ja, ik mocht voor mijn stage een eigen programma maken over hoe het is om als bi-culturele vrouw op te groeien, dus echt vanuit mijn eigen worsteling daarmee. Ik heb toen vier vrouwen uit vier verschillende landen uitgenodigd, om ook die culturele aspecten te belichten. Op elke plek is het namelijk anders, ook de plek van de vrouw is overal anders. Daardoor leerde ik zelf ook dat feminisme gaat over zelf je eigen keuzes kunnen maken, ongeacht kleur, afkomst of geloof. Als je als vrouw dus heel traditioneel wilt leven mag dat ook! Zo lang je maar zelf die keuze maakt. Gelijkheid en keuzevrijheid zijn dus belangrijke begrippen, wat mij betreft.”
Op de website staat dat bij de programma’s van FemCity ook een nieuwe generatie feministen te vinden is. Wie zijn dat en wat maakt ze anders dan feministen uit eerdere golven?
“Nieuwe feministen zijn radicaler. Dat waren de Dolle Mina’s ook, maar wel vooral voor vrouwen die op hen leken. Niet per se vrouwen zoals ik. De nieuwe generatie is inclusiever en denkt veel intersectioneler, kijkt eigenlijk naar meer onderdelen van onrechtvaardigheid, zoals bijvoorbeeld de culturele dimensie die bij mij ook speelde. Alles hangt met elkaar samen. Zo vind je in die nieuwe generatie bijvoorbeeld vrouwen met een handicap, Feminists Against Abelism, die tegen specifieke problemen aanlopen. Bijvoorbeeld over hoe de stad is ingericht en over ontoegankelijkheid. Zij komen hier samen en ontwikkelen ideeën; bijvoorbeeld dat de wereld niet kut is, maar gewoon kut is ingericht. Ook een groep als Neighborhood Feminists komt hier, zij hebben kastjes met gratis menstruatieproducten in de stad geplaatst. Of een kleinere organisatie als S.P.E.A.K. van moslimvrouwen. Wij bieden ze een podium. Iedereen kent elkaar.”
Zie je bij die programma’s van FemCity ook wel eens verassende bezoekers, bijvoorbeeld mannen?
“Zeker, ook mannen. Ik ben daar heel blij mee, want die hebben we ook nodig. Ik roep vaak op; neem iemand mee, je vader, je broer, een vriend. We moeten elkaar beter begrijpen en zorgen voor meer saamhorigheid. FemCity is ook een plek voor een soort instapfeminisme, om over onderwerpen te leren waar je nog niet veel vanaf weet. Dat kan ik iedereen aanraden; ga eens ergens kijken wat je niet aanspreekt, dat verrast en brengt je nieuwe inzichten. Alle programma’s staan trouwens ook online, dus je kunt alles terugkijken. Ook bij programma’s over andere thema’s die te maken hebben met onrechtvaardigheid zie je trouwens vaak feministische thema’s terug, dus je hoeft niet eens per se naar een programma van FemCity te kijken om hier meer over te leren, je kan ook met een feministisch perspectief naar andere programma’s kijken.”
Er bestaan dus veel verschillende groepen en stromingen binnen die feministische gemeenschap. Welke stroming spreekt jou persoonlijk het meeste aan?
“Ik heb zelf altijd wel wat moeite met het vrijheid blijheid, witte Westerse feminisme met vooral veel naakt. Daar zit namelijk ook wel een soort stelligheid in van ‘dit is het feminisme’, terwijl je daarmee juist ook veel vrouwen uitsluit. Het geldt niet voor alle vrouwen dat ze in een positie zitten dat ze zich op die manier kunnen uiten, veel vrouwen hebben hele andere uitdagingen en daarmee moet je ook rekening houden. Nogmaals, wat mij betreft gaat het vooral om die keuzevrijheid. Kiezen voor traditioneel mag dus ook. Het schuurt daarom best weleens tussen al die verschillende feministische perspectieven.”
"FemCity is ook een plek voor een soort instapfeminisme, om over onderwerpen te leren waar je nog niet veel vanaf weet."
Alle programma’s van FemCity zijn te vinden via de website van Pakhuis De Zwijger. Dit interview is gemaakt door Tibbe Bakker. Meer weten over het feminisme? Lees dan ook het laatste nummer van het HvA-magazine Bewogen Stad; https://publications.hva.nl/bewogen-stad-10/feministische-perspectieven-op-de-stad.
Heb je voor de toekomst nog een bepaalde droomgast of onderwerp in gedachten dat je heel graag een podium zou willen geven binnen de programmareeks van FemCity?
“Toevallig hebben we op 25 mei een boekpresentatie met onder andere Anja Meulebelt, een bekende activist en feminist. Zij heeft met anderen een bundel geschreven met verhalen over genderidentiteit en gender gerelateerd geweld. Ik zou ook graag nog eens een programma maken over de indirecte gevolgen van e-bikes. Iedereen fietst daar tegenwoordig op, ik trouwens ook, maar de accu’s zorgen voor geweld tegen vrouwen in bijvoorbeeld Zuid-Afrika. Eerder kwam dit ter sprake in het programma Grenzeloos geweld. Dat indirecte gevolg van klimaatverandering, daar zou ik graag nog eens wat mee willen doen.”
Sinds vorig jaar afgestudeerde studente Kamily Al-Kahef vertelt over haar werkzaamheden bij Pakhuis de Zwijger en haar opvattingen over feminisme, rechtvaardigheid en wokisme.
"FemCity is ook een plek voor een soort instapfeminisme, om over onderwerpen te leren waar je nog niet veel vanaf weet."
Alle programma’s van FemCity zijn te vinden via de website van Pakhuis De Zwijger. Dit interview is gemaakt door Tibbe Bakker.
Heb je voor de toekomst nog een bepaalde droomgast of onderwerp in gedachten dat je heel graag een podium zou willen geven binnen de programmareeks van FemCity?
“Toevallig hebben we op 25 mei een boekpresentatie met onder andere Anja Meulebelt, een bekende activist en feminist. Zij heeft met anderen een bundel geschreven met verhalen over genderidentiteit en gender gerelateerd geweld. Ik zou ook graag nog eens een programma maken over de indirecte gevolgen van e-bikes. Iedereen fietst daar tegenwoordig op, ik trouwens ook, maar de accu’s zorgen voor geweld tegen vrouwen in bijvoorbeeld Zuid-Afrika. Eerder kwam dit ter sprake in het programma Grenzeloos geweld. Dat indirecte gevolg van klimaatverandering, daar zou ik graag nog eens wat mee willen doen.”
Zie je bij die programma’s van FemCity ook wel eens verassende bezoekers, bijvoorbeeld mannen?
“Zeker, ook mannen. Ik ben daar heel blij mee, want die hebben we ook nodig. Ik roep vaak op; neem iemand mee, je vader, je broer, een vriend. We moeten elkaar beter begrijpen en zorgen voor meer saamhorigheid. FemCity is ook een plek voor een soort instapfeminisme, om over onderwerpen te leren waar je nog niet veel vanaf weet. Dat kan ik iedereen aanraden; ga eens ergens kijken wat je niet aanspreekt, dat verrast en brengt je nieuwe inzichten. Alle programma’s staan trouwens ook online, dus je kunt alles terugkijken. Ook bij programma’s over andere thema’s die te maken hebben met onrechtvaardigheid zie je trouwens vaak feministische thema’s terug, dus je hoeft niet eens per se naar een programma van FemCity te kijken om hier meer over te leren, je kan ook met een feministisch perspectief naar andere programma’s kijken.”
Er bestaan dus veel verschillende groepen en stromingen binnen die feministische gemeenschap. Welke stroming spreekt jou persoonlijk het meeste aan?
“Ik heb zelf altijd wel wat moeite met het vrijheid blijheid, witte Westerse feminisme met vooral veel naakt. Daar zit namelijk ook wel een soort stelligheid in van ‘dit is het feminisme’, terwijl je daarmee juist ook veel vrouwen uitsluit. Het geldt niet voor alle vrouwen dat ze in een positie zitten dat ze zich op die manier kunnen uiten, veel vrouwen hebben hele andere uitdagingen en daarmee moet je ook rekening houden. Nogmaals, wat mij betreft gaat het vooral om die keuzevrijheid. Kiezen voor traditioneel mag dus ook. Het schuurt daarom best weleens tussen al die verschillende feministische perspectieven.”
Je bent toen ook eigen programma’s gaan maken binnen die programmareeks van FemCity, toch?
“Ja, ik mocht voor mijn stage een eigen programma maken over hoe het is om als bi-culturele vrouw op te groeien, dus echt vanuit mijn eigen worsteling daarmee. Ik heb toen vier vrouwen uit vier verschillende landen uitgenodigd, om ook die culturele aspecten te belichten. Op elke plek is het namelijk anders, ook de plek van de vrouw is overal anders. Daardoor leerde ik zelf ook dat feminisme gaat over zelf je eigen keuzes kunnen maken, ongeacht kleur, afkomst of geloof. Als je als vrouw dus heel traditioneel wilt leven mag dat ook! Zo lang je maar zelf die keuze maakt. Gelijkheid en keuzevrijheid zijn dus belangrijke begrippen, wat mij betreft.”
Op de website staat dat bij de programma’s van FemCity ook een nieuwe generatie feministen te vinden is. Wie zijn dat en wat maakt ze anders dan feministen uit eerdere golven?
“Nieuwe feministen zijn radicaler. Dat waren de Dolle Mina’s ook, maar wel vooral voor vrouwen die op hen leken. Niet per se vrouwen zoals ik. De nieuwe generatie is inclusiever en denkt veel intersectioneler, kijkt eigenlijk naar meer onderdelen van onrechtvaardigheid, zoals bijvoorbeeld de culturele dimensie die bij mij ook speelde. Alles hangt met elkaar samen. Zo vind je in die nieuwe generatie bijvoorbeeld vrouwen met een handicap, Feminists Against Abelism, die tegen specifieke problemen aanlopen. Bijvoorbeeld over hoe de stad is ingericht en over ontoegankelijkheid. Zij komen hier samen en ontwikkelen ideeën; bijvoorbeeld dat de wereld niet kut is, maar gewoon kut is ingericht. Ook een groep als Neighborhood Feminists komt hier, zij hebben kastjes met gratis menstruatieproducten in de stad geplaatst. Of een kleinere organisatie als S.P.E.A.K. van moslimvrouwen. Wij bieden ze een podium. Iedereen kent elkaar.”
Kan je dat eens verder beschrijven, had je toen bijvoorbeeld bepaalde voorbeelden of rolmodellen?
“Het begon met het boek Feminist fataal van Dorien van Linge. Ik ging haar volgen en zo kwam ik ook met andere feministen in aanraking zoals Eva de Goeij van Stichting Ava, die opkomen voor belangen rond abortus en anticonceptie, en Devika Partiman van Stem op een vrouw. Allemaal vrouwen met wie ik nu ook veel samenwerk trouwens.”
Was het ook de reden dat je voor de studie Bestuurskunde aan de HvA koos en kwam feminisme daar aan bod?
“Nee, dat kwam niet aan bod. Mijn studiekeuze kwam vooral voort uit het feit dat ik Maatschappijleer interessant vond. Ook het thema onrechtvaardigheid doet iets met mij. De mix van verschillende onderwerpen die voor onrechtvaardigheid zorgen was de voornaamste reden dat ik voor de studie Bestuurskunde koos. Op die opleiding voelde ik me soms wel het zwarte schaap. Tijdens projecten die we dan voor een ministerie moesten doen dacht ik soms weleens; wat doe ik hier? Pas toen ik moest gaan stage lopen en een medestudent mij wees op een vacature bij Pakhuis De Zwijger, waar ik ook werd aangenomen, voelde ik dat ik op mijn plek was. Het was voor mij een verademing om samen met mensen die ik al lang volgde aan programma’s te werken, zoals bij FemCity bijvoorbeeld met een grote organisatie als Women Inc..”
Zie jij jezelf eigenlijk als feminist en zo ja, waar komt dat vandaan?
“Ja! Dat voelde ik al op jeugdige leeftijd. Ik kreeg daar toen zelf ook al mee te maken, bijvoorbeeld wat betreft onveiligheidsgevoelens. Ik begon eigenlijk steeds meer te merken; vrouwen staan vaak al met 1-0 achter. Ik was geïnteresseerd in de politiek, ook daar zie je dat, bij het stemmen keek ik dus ook met een feministisch perspectief. Ik ging er meer over opzoeken op internet, ging er boeken over lezen en zoals veel generatiegenoten via sociale media mensen volgen die ideeën deelden. Zo kwam ik er langzaam achter dat er vele verschillende takken en stromingen zijn in het feminisme.”
Feministische perspectieven komen tot stand door ervaringen en gedachten die mensen daarover vormen, maar ook door uitwisseling van hun ideeën. Een belangrijke plek in de stad waar dat gebeurt is Pakhuis De Zwijger. In bijeenkomsten onder de titel FemCity worden daar programma’s georganiseerd waar ruimte is voor nieuwe geluiden en nieuwe stemmen om te inspireren en te activeren. We spraken over deze feministische ontmoetingsplek met programmamaker Kamily Al-Kahef. Zij volgde de studie Bestuurskunde aan de HvA en liet zich kennen als een activistische student met een uitgesproken mening over rechtvaardigheid, wokisme en feminisme. Haar motivatie om zich op creatieve wijze bezig te houden met dit soort maatschappelijke vraagstukken deed haar via een stage en afstudeeropdracht bij Pakhuis De Zwijger belanden, waar ze nu onder andere bij de programmareeks FemCity betrokken is.
en activatie